این روزها شما وقتی اطراف حرم امیرالمؤمنین رو میبینید. کوچهها و خیابانهای منتهی به حرم پر از جمعیت، داخل حرم پر از جمعیت، هزاران نفر دور حرم خوابیدن مثل آوارهها، ولی آوارهی علی(ع)...
بعد شما تاریخ رو نگاه میکنید میبینید تا تونستن امامعلی رو تخریب کردن، هر تهمتی تونستن بهش زدن، حقش رو خوردن، اصلا هر کاری میتونستن کردن تا بغض علی رو در دل پیر و جوان، کودک و بزرگسال بندازن، تا جایی که قانون دشنام بر علی(علیه السلام) رو وضع کردن. و هر کس این قانون رو اجرا نمیکرد مجازات و یا کشته میشد.
خلاصه هر کاری که میتونستن کردن تا هیچکس جرات نکنه اسم علی رو به زبون بیاره، چه برسه از حُبّ علی و شیعه علی بودن حرف بزنه. هر کی اسم بچهاش رو علی میگذاشت میکشتن. هرجا علوی گیر میآوردن میکشتن. حتی روز عاشورا هم به امامحسین گفتن میکشیمت "بغضاََ لاَبیک" بخاطر بغضی که از پدرت داریم.
دونه درشتهای خلفای اموی و عباسی رو بشمرید. بالای ۲۰ تا خلیفه میشن، که خیلیاشون رو اسمهاشون هم به گوشمون نخورده، اصلا کجا هستن؟ کجا دفنن؟ شیعیان یزید کجا زندگی میکنن؟ محبین هارون الرشید و منصور دوانیقی کجان؟ مقتدرترین و باتدبیرترین خلیفه اموی عبدالملک مروان بود که از همه بیشتر حکومت کرد، کجاست؟ طرفداراش کجای دنیا هستن؟
ولی نام علی کل دنیارو گرفته، هر کس درهر جای دنیا زندگی امیرالمومنین رو مطالعه کرد چنان شیفته شد که یا شیعه شد و یا مثل جرججرداق مسیحی گفت:《ای علی اگر بگویم تو بالاتر از مسیحی دینم نمیپذیرد و اگر بگویم مسیح از تو بالاتر است، وجدانم نمیپذیرد.》
امیرالمومنین چهارسال و اندی حکومت کرد و از درخشانترین حکومتهای دنیا ازش نام میبرن. اکثر امامهای ما یک روز هم حکومت نکردن ولی به تنهایی تاثیرات فوقالعادهای در زندگی بشری و دینی مردم گذاشتن. بارزترین مثال اون اباعبدالله الحسین (ع) است که یک روز حکومت نکرد و حتی حدیث هم خیلی کم داریم از حضرت، ولی در روز اربعین دهها میلیون نفر به زیارت اون حضرت میرن.
چهجوری میشه اینطوری؟ اتفاقی اینطوری شده؟ چرا اتفاقی دیگران اینطوری نشدن؟ جز اینه که اینها امامان حق بودند و ازجانب خدا. وخداوند هر کس رابخواهد عزت میدهد و هرکس رابخواهد ذلیل میکند (تُعزُّ مَن تَشاء و تُذّل من تشاء) وتا قیام قیامت این عزت را بیشتر خواهد کرد.